کاظم خان قوشچی

در سال 1246 هجری شمسی در روستای قوشچی از توابع محال انزل اورمیه دیده به جهان گشود.

دوره جوانی او مقارن با عمده ترین تحولات اجتماعی جامعه ایران یعنی نهضت مشروطیت بود و از جهت بین المللی رقابت های امپراطوریها زمینه جنگ جهانی اول را فراهم ساخت.

اهالی انزل که در سطح وسیع به جهت کارگری به قفقاز و عثمانی می رفتند در بازگشت جویای حال وقایع بودند که در دوول همجوار می گذشت.

به تبع رقابتهای فوق آذربایجان غربی به خصوص منطقه انزل به عرصه تاخت و تاز سربازان روس و دولت های بیگانه تبدیل شده بود و در این میان منطقه انزل به لحاظ بافت خاص اجتماعی و گردنه قوشچی مورد توجه بیگانگان بود و در مبارزه میان آنان آنچه غارت می شد اهالی انزل بود و آنچه که از آن نشانی نبود حاکمیت دولت مرکزی ایران بود و مردم از نعمت امنیت بی نصیب بودند.

” کاظم خان” با شجاعت که پشتوانه درایت وی در امور بود با قطع امید از حکومت مرکزی خود به ساماندهی اهالی غیور منطقه جهت مقابله با اجانب پرداخته و در راه حفظ ناموس و دین مبارزه پیگیری را بنیان نهاد.

کاظم خان در جریان خلع سلاح مردم توسط روس ها از باز پس دادن اسلحه ها خودداری ورزید و در کوه های اطراف پنهان گشت.

سال 1296 مصادف بود با تخلیه منطقه از نیروهای نظامی روس اما این بار متاسفانه نوبت آسوری های رانده شده از کشور عثمانی بود که بلای جان مردم منطقه شدند. در این تاریخ ده ها هزار نیروی تا دندان مسلح آسوری مشهور به ( جیلوها) مجهز به توپ و مسلسل بعد از کشتار و قتل مردم در اورمیه و عسگر آباد به قوشچی یورش می آورند.

کاظم خان با شجاعت و جان نثاری یاران خویش و با مقاومت و پایداریسرسختانه تنها توانسته بود حدود نصف مردم قوشچی و قره باغ را از قتل عام آنان برهاند و در جزیره ای که بعدها به کاظم خان داشی معروف گردید حفظ نماید.

سال 1297 هجری شمسی بخصوص برای اهالی انزل سال مصیبت باری بود. باقیماندگان قتل عام مذکور گرفتار بلای قحطی و گرسنگی شده بودند و مردم اورمیه و انزل شاید بدترین مصیبت تاریخ را در جلوی چشمان خود و با تمام وجود درک می کردند. در تحت چنین شرایط و اوضاع نابسامانی ” کاظم خان ” با درایت خاص خود از فشار قحطی بر مردم کاست.

اما در همین زمان ها اشرار مسلح وابسته به بیگانه به طور وسیع سازماندهی می شدند که یکی از این جریانات در آذربایجان قضیه (سیمیتکو) بود.

کاظم خان در جنگ هایی که با نیرو های سیمیتکو داشت بار دیگر مجبور گردید که اهالی را به جزیره کوچک (کاظم داشی) هدایت کند و اینبار اهالی به مدت شش سال در این جزیره سنگی به مقاومت و اقامت پرداختند و در این مدت ایثار و فداکاری هایی که انجام می شد شاید در طول تاریخ کم نظیر باشد و از سویی دیگر وجود کاظم خان پشتوانه محکم و گرمی برای اهالی منطقه بود.

از طرف عده ای از مردم شجاع انزل بخصوص روستای قوشچی و تعدادی از فرماندهان ارشد از جمله جانعلی بیگ ، عباد ، اژدر بیگ و خصوصاً سردار سپه که همیشه همراه کاظم خان بوده و مشاور نظامی و طراح استراتژیک های مبارزاتی و جنگی به نام (داداش بیگ) حمایت می شد ، اما با این همه زحمات و جانفشانی که فرمانده کل برای مردم منطقه انجام می داد و با دشمنان خارجی و داخلی مبارزه می کرد از دشمنان داخلی نیز طبق معمول در امان نبود

با کمی تفکر میتوان گفت این قضیه فرصتی به دشمن داد و نام پرافتخار او را کم رنگتر نمود واین جنگ ها عاقبت با پیروزی قطعی کاظم خان و پاکسازی منطقه پایان یافت اما این پایان کار نبود و از سویی دیگر کاظم خان به پیشنهاد کنسول انگلیس جواب رد داد و در نهایت این مرد رشید در پیکاری نابرابر با نیرو های رضاخان و یاغیان منطقه بعد از شش سال درگیری به واسطه انفجار بمب دست ساز خویش در سال 1302 هجری شمسی در جزیره معروف کاظم داشی جان به جان آفرین تسلیم کرد.